Herşeyin bir kolaylığı çıktığı gibi çayında pratiği çıktı. Eskiden sadece toz yaprak çay vardı. Şimdi ise kağıt ve poşet çaylar da var. Pratik olduğu için birçoğumuz bunları çok çabuk benimsedik. Kimileri aynı tadı bulamadı ve poşet çayı reddetti. Görünen o ki, reddetmek için lezzet dışında başka sebepler de var. Kağıt çay poşetleri, suya girer girmez eriyip yırtılmalarını engellemek için epiklorohidrin denen bir maddeyle işlemden geçiriliyor. Epiklorohidrin, aynı zamanda pestisit (böcek ilacı) olarak da kullanılan kanserojen bir maddedir. Bu kanserojen madde suyla birleştiğinde, kısırlıkla ve bağışıklık baskılanmasıyla ilişkilendirilen 3-MCPD isimli bir maddeye dönüşüyor.

Bir diğer poşet çay türü olan piramit biçimli ve kumaşımsı çay poşetleri ise, naylondan veya polietilen tereftalattan (PET) yapılıyor. Bunlar gıda için en güvenli kabul edilen polimerler ama bunlarda oldukça zararlı. Bu kumaşımsı çaylar yüksek sıcaklığa daha dayanaklı ama burada dikkate almamız gereken bir diğer nokta ise camlaşma sıcaklığıdır. Yani, moleküllerin parçalanmaya başladığı nokta. Bu nokta genellikle erime noktasından daha düşük. PET’in camlaşma sıcaklığı 76, naylonunki ise 46 derece civarında. Bu da demek oluyor ki, kaynar su kullanmasak bile çayımızla beraber bir miktar plastik molekülü içiyoruz. Bunlara ilave olarak kağıt veya plastik bardak da kullanıyorsanız vay halinize. Hayatınızdan mümkün olduğu kadar plastiği uzak tutun. Poşet çay içmek yerine doğal yöntemlerle çay demleyip içmenizi öneririz.