Anne ve babaların en çok sorduğu sorulardan biri, Çocuklarınıza “yap”, “yapma” gibi komutları nasıl verelim? sorusudur. Çocuğunuzu asla etiketlemeyin. “Sen yaramaz bir çocuksun”, “sen bizi dinlemiyorsun”, “senden bıktım artık” gibi ifadelerle çocuğu suçlayıcı, yargılayıcı, etiketleyici ifadelerden, bağırmaktan, şikayet etmekten kaçınmalısınız. Bir sorun anında çocuğu hemen suçlamıyoruz, önce sorumluluğu kendimiz alıyoruz ve aynayı kendimize tutup önce kendimize bakıyoruz. Çocuğu hemen etiketlemek yerine “bir dakika, önce bir sakinleşelim” dediğimiz noktada siz zaten sorunu daha sona çözmek üzere biraz bekletiyoruz. Çocuk sakinleştikten sonra, doğru iletişime geçebiliriz. Ama bunu yapabilmek için de ilk önce kendimizi sakinleştirmemiz gerekiyor.

Mola yönteminde bir köşe belirliyoruz, “mola” diyoruz ve çocuğu orada oturtuyoruz. Bu bir cezalandırma şekli mi, çocuk ille de o köşede sakinleşmek zorunda mı? Yoksa çocuğun da istediği bir yerde durup “sen sakinleş, sonra konuşacağız” demek mi gerekiyor?

Mola yöntemi veya diğer bir ismiyle düşünce paspası yöntemi en son başvurulması gereken yöntemlerden biridir. Bu yöntem asla bir ceza uygulaması olmamalıdır. Mola yöntemi bir sakinleştirme yöntemidir.  Bu sakinleştirme yönteminde; molayı yöneten anne ya da baba her zaman sakin kalmalı ve çocuğun öfkesini sakinleştiren kişi olmalıdır. Ebeveynin bunu yapabilmesi için, her zaman kendi öfkesiyle de baş edebiliyor olması gerekir. Aksi takdirde mola yöntemi fayda sağlamak yerine daha zararlı olabilmektedir.

Mola yöntemi Türkiye’de ceza gibi algılanıyor. Ancak mola yöntemi bir ceza uygulaması değildir. Mola yöntemi, aslında öfkeyle baş etmenin bir yöntemidir. Hem çocuğun öfkesiyle hem de kendi öfkemizle baş etme yöntemidir. Bu sebeple de molada belirli bir alanın olması gerekiyor. Bu mola alanı, her hangi bir yer olabilir. Olayın, sorunun yaşandığı yer de olabilir, başka bir alan da olabilir. Burada temel amaç çocuğun öfkesiyle baş etmesini sağlamaktır.

Mola yönteminde “Şimdi git oraya, orada bekle”, “git şimdi orada düşün” gibi yüksek sesle ve sert bir ifadeyle öfkeyle yaklaşmamalıyız.  Nasıl bir yetişkinin öfkeliyken dinlenilmeye, karşısında sakin birini görmeye ihtiyacı varsa, çocuk molada iken anne ve babanın da sakince beklemesi gerekiyor.

Zaten hem yetişkin hem de çocuk için o süreç karşılıklı, birlikte, eşit ve yan yana oturarak sakinleşme süreci, çocuğun kendisine zarar vermesini önleyici şekilde olmalıdır. Ancak bu esnada çocuğun bedenini tutarak, çocuğu sıkarak, kucaklaşarak değil, çocuk o anda onu istemiyor zaten. Çocuk isterse de kendisi gelip anne veya babasının kucağına oturabilir. Ancak çocuk teması, yaklaşmayı reddediyorsa, biz çocuğa dokunmayacağız, tepkisiz kalmak durumundayız.

Mola yöntemi esnasında çocuğa gülmeyelim, gülümsemeyelim, hiçbir tepki vermeyelim. Aksi halde biz gülümsediğimizde çocuk bunu dalga geçtiğimizi ve onu değersizleştirdiğimizi düşünüyor.

Mola yöntemi esnasında anne ya da baba moladaki çocuğa kızgın baktığı, davrandığı zaman da çocuk “eyvah, ben çok kötü bir şey yaptım” diye düşünüyor. O anda kendisini, öfkesini de durduramıyor ve ciddi anlamda bir vicdan azabı hissediyor. Mola yönteminde şefkatli olmalı ama aynı zamanda tepkisiz olmalıyız. Bizde öfkemizi kontrol etmeliyiz ve çocuğa kızmamalıyız. Çocuğunuzla her zaman iletişim halinde olun ve onu dinleyin. Zamanla bu sorunları atlatacaktır. Her sorunda hemen mola yöntemini uygulamayın. Sorun karşısında çocuğunuzla samimi bir iletişim kurun ve sorunu konuşarak çözmeye çalışın. En son çare mola yöntemi olmalıdır.